Wednesday, November 14, 2012

നാളെ എന്‍റെ മരണമാണ്.. പതിഞ്ഞ കാലോച്ചയോടെയോ ,
താണ്ടവത്തോടെയോ,എന്നെ പുണരുന്ന മരണം....
തണുത്തു വിറങ്ങലിച്ച സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ശവപ്പെട്ടിക്കുള്ളില്‍ 
ആരുടെയോ തെങ്ങലിനായ്‌ കാത്തുകിടക്കുന്നു....
വിളറിയ ധെഹിയൊദെ പ്രതീക്ഷകള്‍ വെള്ള പുതച്ചു 
ആരുടെയോ സാമീപ്യത്തിനായ് കിടക്കുന്നു...
കുഴിയിലേക്കെടുക്കുമ്പോള്‍,സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് മേല്‍ ആദ്യ 
ഒരു പിടി മണ്ണ് ഇടുന്നത് ഓര്‍മ്മകള്‍ ആവാം.....
പട്ടടയിലേക്കെടുക്കുമ്പോള്‍ പ്രതീക്ഷകളുടെ മേല്‍ 
ആദ്യ തിരി വെക്കുന്നത് സ്നേഹം ആവാം....
സങ്കല്‍പങ്ങളുടെ നനുത്ത നെറ്റിയില്‍ 
അന്ത്യചുംബനം നല്‍കുന്നത് യാഥാര്‍ത്യങ്ങള്‍ആവാം 
മൃത്യു വരിച്ച സ്വപ്നങ്ങളുടെ ശാന്തിക്കുവേണ്ടി 
പ്രാര്‍ഥനകള്‍ വേണ്ട...... 
മരണത്തെ പുല്‍കിയ പ്രതീക്ഷകളുടെ ചാരം 
പുഴയില്‍ ഒഴുക്കേണ്ട.... 
ജന്‍മാന്തരസ്നേഹങ്ങളുടെ കണക്കു പറഞ്ഞു 
വാക്കുകളെ നശിപ്പിക്കേണ്ട.......
പറയാന്‍ മറന്ന വാക്കുകളെ തേദി,അടക്കിയ 
രോഷത്തെ മൂര്‍ച്ചയുള്ള വാക്കുകള്‍ ആക്കി,ഒരു 
പിറവിയായ്സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ജനിക്കാം!
ഒരു ഫീനിക്സ് പക്ഷിയെപോല്‍ പ്രതീക്ഷകള്‍ 
വിശ്വാസത്തോടെ ചിറകടിച്ചു ഉയരാം!
യാതാര്ത്യങ്ങളുടെ മനസുമായി വീണ്ടുമൊരു
പിറവിക്കായ്‌,നാളെ എന